m-f & KAINOTOMIA

Μια συζήτηση στο διαδίκτυο για την ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ μεταξύ του Γιώργου Κολλιόπουλου, της Αναστασίας Ψωμιάδη και του Χρήστου Δ. Κατσάνου

Αναρωτιέται τι είναι η Καινοτομία. Μετά – από μικρή σκέψη, είναι η αλήθεια – κατέληξε στη φράση “είναι αυτό που όλοι θέλουν, όλοι έχουν σκεφτεί, όλοι συγχαίρουν, αλλά ένας κάνει”.

Anastasia Psomiadi Aυτό που δεν έχω καταλάβει είναι για ποιό λόγο η καινοτομία για να είναι καινοτομία πρέπει να συνδέεται με οικονομικό όφελος… (?)

Giorgos Kolliopoulos Επειδή κάτι ανοίγει μια νέα οπτική που έχουμε στα πράγματα, μας κάνει να “βλέπουμε” νέα προϊόντα, υπηρεσίες…Είναι βασική ανθρώπινη ανάγκη, να μπαίνει σε ένα νέο δρόμο και, εξερευνώντας, να μπαίνει όλο και πιο μέσα στην αναζήτησή του αυτή. Δεν το κάνουμε αυτό με το οικονομικό όφελος κατά νου, αλλά στην πορεία, εφόσον αυτός ο νέος δρόμος παίρνει υπόσταση σε προϊόντα ή υπηρεσίες, η οικονομική
απολαβή έρχεται ως απόρροια της αναζήτησης. Π.χ. οι περισσότεροι επιστήμονες καινοτομούν από την ανάγκη να γράψουν ιστορία και μεθύστερα αυτού έρχεται η οικονομική τους απολαβή…Τώρα, σίγουρα είναι προβληματικό αν ο λόγος που θέλουμε να καινοτομούμε, είναι μόνο να βλέπουμε την αναζήτηση για την Ιθάκη (βασική ανθρώπινη ανάγκη) ως Ελ Ντοράντο.

Anastasia Psomiadi Eίναι μεγάλη κουβέντα… και συνάμα απογοήτευση όταν καινοτομείς με αποτέλεσμα το κοινό όφελος… το όφελος του κοινωνικού μηχανισμού… και το ίδιο το σύστημα να καταργεί την καινοτομία προτάσσοντας το “Where is the money” ??? Εν ολίγοις λένε: “Από τη στιγμή που δε βγάζεις χρήματα δεν είναι καινοτομία”… ΔΕ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ… Εμείς λοιπόν συνεχίζουμε να προχωράμε σε δικά μας μονοπάτια… κατασκευασμένα από τις δικές μας αρχές και αξίες… χωρίς να οδεύουμε σε δρόμους που μας υποδεικνύουν οι κοινωνικές δομές…. Και αυτό είναι καινοτομία 🙂 Τί λες?

Giorgos Kolliopoulos Κάθε καινοτομία οφείλει, κατά την άποψή μου, να είναι κοινωνικά χρησιμοποιήσιμη, αλλιώς δεν έχει αξία. Οι δικές μας ιδέες δημιουργούν καινοτομίες που “υπόσχονται” να είναι εν δυνάμει χρήσιμες. Μέσα στην κοινωνία ζούμε, εμπνεόμαστε από αυτή, αλλά προσπαθούμε να “βλέπουμε” διαφορετικά ό,τι οι άλλοι βλέπουν κοινά. Υπό αυτή την έννοια, κάποια στιγμή, θα συναντηθούν οι δύο “οπτικές”. Όσο η μία (είναι γνωστή ποια είναι αυτή) δεν πάει να κατασπαράξει την άλλη (εξίσου γνωστή και ποια είναι αυτή), τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι δύο κόσμοι συνυπάρχουν, τα χρήματα θα έρθουν και η κοινωνία προοδεύει από καινές ιδέες που μετουσιώνονται σε πράξεις. Σε χώρες, όμως, όπως η Ελλάδα, η κυρίαρχη οπτική (που συνήθως απλά “ισχυρίζεται καινοτομίες”, αλλά αγνοεί, στην ουσία, τι σημαίνει η λέξη) καταπίνει ό,τι το διαφορετικό, με το πρόσχημα των χρημάτων, αν δεν έρθουν στη “σωστή στιγμή” (συνήθως μέσα σε ένα-δύο χρόνια). Στην Ελλάδα αναζητείται ακόμα ο καινοτομικός εαυτός μας, πρώτα από όλα και μετά οι καινοτομικές ιδέες, δηλαδή πρέπει να ξαναδούμε καινό τον εαυτό μας, άγραφο, tabula rasa, να μηδενίσουμε και μετά να ξεκινήσουμε το ταξίδι της καινοτομικής σκέψης.

Anastasia Psomiadi Kαι σε ένα από όλα, στα οποία θα μπορούσαμε συμπερασματικά να καταλήξουμε είναι ότι για την Ελλάδα “το αυτονόητο” επειδή διαφέρει τόσο πολύ από την πεπατημένη… αποτελεί καινοτομία… Ο δρόμος του ανθρωποκεντρισμού αποτελεί καινοτομία… Συνεχίζουμε το ταξίδι του αυτονόητου 🙂 Ιστορική ευκαιρία η “κρίση” για επαναπροσδιορισμό…

Christos D. Katsanos Καινοτομία: Καινό και Τέμνω. Εκεί που το νέο τέμνει το παλιό και ανοίγει Νέο, Καλύτερο Δρόμο. Άρα δεν καταργεί αλλά συνεχίζει το παλιό, γι΄αυτό και Χρήσιμο!! Το ερώτημα για μένα είναι. Με τέτοια κουλτούρα, μπορούμε όλοι μας να γίνουμε καινοτόμοι – άρα και χρήσιμοι ή η κουλτούρα είναι προυπόθεση ? Αν ναι σε πόσο χρόνο αλλάζουν οι κουλτούρες? Τι λέτε Αναστασία και Γιώργο?

Giorgos Kolliopoulos Κατά την άποψή μου, η ολοκληρωμένη κουλτούρα είναι προϋπόθεση για να προχωρήσει κάποιος σε μια καινοτομία, εκτός από τις πραγματικές ιδιοφυίες που υπερβαίνουν κάθε έννοια παιδείας και κουλτούρας και δημιουργούν ανεξαρτήτως υπόβαθρου. Εδώ στην Ελλάδα, με το έλλειμμα παιδείας που όλοι γνωρίζουμε, η καινοτομία έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία κι όχι σαν φυσική απόρροια ενός ολοκληρωμένου πολιτισμού. Άρα, μόνο για “αυτοσχέδιους καινοτόμους” μπορούμε να μιλάμε, οι οποίοι ξεπερνούν το σκόπελο της κουλτούρας και “συντονίζονται” με τον άνεμο της Δύσης (για μερικές στιγμές ή για περισσότερες) κι έτσι συλλαμβάνουν την ουσία αυτού που χρειάζεται ο “παγκόσμιος πολίτης” κι όχι ο εσωστρεφής, περίκλειστος Έλληνας. Τώρα, για να αλλάξει μια κουλτούρα, μάλλον χρειάζεται να αλλάξουν πρώτα όλες οι βαθμίδες παιδείας εκ βάθρων ώστε να βγουν δύο-τρεις γενιές Ελλήνων-απότοκων αυτής της αλλαγής. Αυτοί και θα φέρουν μεγαλύτερο ποσοστό καινοτομιών στην ελληνική κοινωνία και κυρίως, ΔΕΝ θα είναι αυτοσχεδιαστικοί, θα έχουν το backup της ολοκληρωμένης κουλτούρας από πίσω τους.

Anastasia Psomiadi Οτιδήποτε έχει κοινωνική αξία είναι χρήσιμο… Με τέτοια κουλτούρα, όσο και αν γενικεύσουμε, μπορούμε να είμαστε καινοτόμοι… Ούτως ή άλλως… Εκτός κι αν θεωρήσουμε ότι το Χ επίπεδο κουλτούρας ( ή η έλλειψή της) μας εγκλωβίζει σε στεγανά και συγκεκριμένα κοινωνικά πρότυπα… σε σημείο ασφυξίας… Τότε δε μπορούμε να είμαστε καινοτόμοι διότι είμαστε νεκροί ή κοινωνικά ανύπαρκτοι… Με ελάχιστο ΦΩΣ…. μπορεί οποιοσδήποτε να καινοτομήσει… ακόμη και αν άλλοι το κάνουν γι αυτόν… Σε ό,τι αφορά στο χρόνο… Όλα ( ακόμη και το ΟΛΟ) είναι σχετικά… και αργούν… Περιμένουμε την απάντησή σου Χρήστο…

Christos D. Katsanos Με την παραδοχή της άποψης του Γιώργου ότι υπάρχουν σήμερα μόνο «αυτοσχέδιοι-καινοτόμοι» μήπως η επόμενη κίνηση σήμερα είναι η επικοινωνία – συνεργασία μεταξύ τους ώστε να δημιουργηθεί μια «κρίσιμα μάζα» που μπορεί να επιφέρει τις αλλαγές ταχύτερα απ΄ότι η αλλαγή της κουλτούρας της κοινωνίας μας?
Αναστασία, η καινοτομία είναι βασικό συστατικό της ψυχής του ανθρώπου (βαθιά μου πίστη). Ας θυμηθούμε τη χαρά που νοιώθει κάποιος όταν λύνει ένα πρόβλημα με το δικό του τρόπο!!!Η οποία βέβαια συνοδεύεται τις περισσότερες φορές με «τιμωρία» μιας και δεν είναι σύμφωνη με το λυσάρι (κοινωνικώς αποδεκτή). Άρα μάλον οι κουλτούρες αλλάζουν όταν επικροτούμε το νέο (με μπράβο στην παιδική ηλικία, με χρηματοδότηση από τράπεζες ή επενδυτές σε μεγαλύτερες ηλικίες , κλπ).
Τελικά μήπως πρέπει να δουλεύουμε για το σήμερα «μαζί – δημιουργία κρίσιμης μάζας» αλλά ταυτόχρονα να ενθαρύνουμε- συμμετάσχουμε σε καινοτόμες πρωτοβουλίες νέων ώστε να νοιώθουν την επιβράβευση και την στήριξη με αποτέλεσμα την αλλαγή της κουλτούρας μας μεσο-μακροπρόθεσμα? Απλά ρωτάω…

Anastasia Psomiadi Είμαι απολύτως σύμφωνη και σε εγρήγορση… ακόμη και όταν βρίσκομαι σε κατάσταση ηρεμίας… ανοικτή να συμβαδίσω (-ουμε) στο μονοπάτι της καινοτομίας… Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ… Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να επέλθει αλλαγή… ακόμη – επαναλαμβάνω- κι αν αυτή αργήσει…