Methexis Foundation. Tο Άγιο Όρος , η Ελληνική Παράδοση και η ελπίδα …
Του Δημήτρη Γκαρτζονίκα
Από το οδοιπορικό του Methexis Foundation στο Άγιο Όρος (6-8/12/2013)
Η επίσκεψή μας στο Άγιο Όρος κάθε χρόνο τον μήνα Δεκέμβρη, τότε που η επισκεψιμότητα είναι μικρή και κάθε φορά σε νέα Μοναστήρια σχετίζεται, πέραν της συνάντησης των φίλων από πολλά μέρη της Ελλάδας και με την αναζήτηση της Ελληνικής Παράδοσης , του Ελληνικού Πολιτισμού , της Ελληνικής Φύσης και της Ελληνικής Θρησκείας . Και λέω «Ελληνικής» διότι παρά το μωσαϊκό των επιρροών και όλων των άλλων, μας ενδιαφέρει να ξαναανακαλύψουμε κυρίως τι είναι εκείνο το «Ελληνικό» που αξίζει σήμερα ως Έλληνες να διατηρήσουμε ως «άξιο» για την ανασύνταξή μας.
Οι σκέψεις μας πολλές και όταν μπαίναμε και όταν βγαίναμε από έναν τόπο που διατηρεί την ανεξαρτησία του χωριζόμενος από την Ελλάδα με τελωνείο.
Αυτό που διαπιστώνουμε ως περιπατητές , περιδιαβαίνοντας τα πανέμορφα μονοπάτια του, είναι ότι το Άγιο Όρος με τον Άθωνα και την απέραντη θάλασσα είναι μια μικρογραφία ολόκληρης της Ελλάδας. Σε μικρές μόνο αποστάσεις το περιβάλλον και οι υψομετρικές αλλάζουν συνεχώς δίνοντάς σου απίθανες εικόνες . Σκήτες βρίσκεις παντού που οδηγούν στα εντυπωσιακά μοναστήρια. Κάποιον θα συναντήσεις στον δρόμο , κάποια κουβέντα θα ανοίξεις «..Όλοι που έρχονται εδώ κάτι αναζητούν. Κανείς δεν έρχεται έτσι..» μας είπε κάποιος διαβάτης βυθισμένος στις θύμισες του.
Το Όρος είναι ένας τόπος που η παράδοση του, ή η παράδοσή μας , σε κάνει δυνατό στο να ελπίζεις και ο κύκλος της θρησκευτικής τελετουργίας που συμμετέχεις στην διάρκεια της παρουσίας σου εκεί, σε ένα χρόνο που διαφέρει και ως προς την ώρα αλλά και ως προς την μέρα σε ξαναβάζει σε εσωτερικό διαλογισμό.
Άνθρωποι που τάχθηκαν στην πίστη , στο ωρολόγιο πρόγραμμα , στην προσευχή και στην διακονία σε υποδέχονται και άλλοι που βρίσκονται σε αναζήτηση της πίστης και του σκοπού τους σε προβληματίζουν.
Το Άγιο Όρος τα τελευταία χρόνια ανοικοδομείται με εντατικότατους ρυθμούς. Φαίνεται να ετοιμάζεται για κάτι που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε. Στην ανοικοδόμηση μάθαμε να είμαστε απλά επιφυλακτικοί και όχι αρνητές μετά και την ιστορία της χώρας μας που έδειξε πως μετά τα ωραία κτήρια και τις υποδομές δεν έρχεται κατ΄ ανάγκη και η ανάπτυξη ή η «αύξηση» της πνευματικότητας- θρησκευτικότητας για την προκειμένη περίπτωση . Δεν μπορούμε όμως να μην πούμε ότι η απαραίτητη ανακαίνιση και ο καλλωπισμός συμπαρασύρει πολλές φορές την απλότητα και την ταπεινότητα.
Συμπερασματικά θα πρέπει να επιστήσουμε ότι είναι υποχρέωση όποιου θέλει να νιώσει τις ρίζες της παράδοσης του Έλληνα να επισκεφτεί το Άγιο Όρος χωρίς δισταγμούς, δογματισμούς και υπεκφυγές. Εκεί μέσα στους πάπυρούς του βρίσκεται το πνεύμα της χώρας μας .Ο τόπος αυτός γνώρισε λεηλασίες αλλά διατήρησε την εξέλιξη της χώρας χωρίς την διακοπή των τετρακοσίων και πλέον ετών.
Για μας είναι πρόκληση να διδαχτούμε απ΄ αυτόν , να πατήσουμε στα χνάρια της Ελληνικής παράδοσης και να προσπαθήσουμε ώστε αυτός ο τόπος να μην μείνει ό μοναδικός Ελληνικός θύλακας πνευματικότητας, ταπεινότητας και ταυτόχρονα περηφάνιας.
Γιατί αυτό που αξίζει να πω ότι μου πρόσφερε περισσότερο αυτό το ταξίδι είναι ότι το Άγιο Όρος με την ταπεινότητά του, και την υπομονή του, τις καλές και τις κακές εποχές του, γνωρίζει με πείσμα να διατηρεί την ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ του στο πέρασμα των αιώνων.
